Dominica in Palmis ~ Semiduplex Dominica I. classis
Commemoratio: S. Justini Martyris

Divinum Officium Tridentine - 1906

04-14-2019

Ad Matutinum

Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
Rito de entrada
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Ave, María, llena de gracia, el Señor es contigo, bendita Tú eres entre todas las mujeres, y bendito es el fruto de tu vientre, Jesús. Santa María, Madre de Dios, ruega por nosotros pecadores, ahora y en la hora de nuestra muerte. Amén.
Creo en Dios, Padre Todopoderoso, Creador del cielo y de la tierra.
Creo en Jesucristo, su único Hijo, Nuestro Señor: que fue concebido por obra y gracia del Espíritu Santo, nació de Santa María Virgen; padeció bajo el poder de Poncio Pilato, fue crucificado, muerto y sepultado: descendió a los infiernos, al tercer día resucitó de entre los muertos, subió a los cielos y está sentado a la derecha de Dios, Padre todopoderoso. Desde allí ha de venir a juzgar a los vivos y a los muertos.
Creo en el Espíritu Santo, la santa Iglesia católica, la comunión de los santos, el perdón de los pecados, la resurrección de la carne y la vida eterna. Amén.
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Te alabamos, Señor, Rey de eterna gloria.
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Nolíte obduráre corda vestra.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Nolíte obduráre corda vestra.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Gloria omittitur
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Invitatorio {Antífona del Salterio del Tiempo correspondiente}
Ant. ¡Ojalá escuchéis hoy su voz!, * No endurezcáis vuestro corazón.
Ant. ¡Ojalá escuchéis hoy su voz!, * No endurezcáis vuestro corazón.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. ¡Ojalá escuchéis hoy su voz!, * No endurezcáis vuestro corazón.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. No endurezcáis vuestro corazón.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. ¡Ojalá escuchéis hoy su voz!, * No endurezcáis vuestro corazón.
Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. No endurezcáis vuestro corazón.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. ¡Ojalá escuchéis hoy su voz!, * No endurezcáis vuestro corazón.
sin Gloria
Ant. ¡Ojalá escuchéis hoy su voz!, * No endurezcáis vuestro corazón.
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Pange, lingua, gloriósi
Láuream certáminis,
Et super Crucis trophǽo
Dic triúmphum nóbilem,
Quáliter Redémptor orbis
Immolátus vícerit.

De paréntis protoplásti
Fraude Factor cóndolens,
Quando pomi noxiális
In necem morsu ruit,
Ipse lignum tunc notávit,
Damna ligni ut sólveret.

Hoc opus nostræ salútis
Ordo depopóscerat,
Multifórmis proditóris
Ars ut artem fálleret,
Et medélam ferret inde,
Hostis unde lǽserat.

Quando venit ergo sacri
Plenitúdo témporis,
Missus est ab arce Patris
Natus, orbis Cónditor,
Atque ventre virgináli
Carne amíctus pródiit.

Vagit infans inter arcta
Cónditus præsépia:
Membra pannis involúta
Virgo Mater álligat:
Et Dei manus pedésque
Stricta cingit fáscia.

Sempitérna sit beátæ
Trinitáti glória,
Æqua Patri, Filióque;
Par decus Paráclito:
Uníus Triníque nomen
Laudet univérsitas.
Amen.
Himno {del Salterio del Tiempo correspondiente}
Canta, lengua, con voz entusiasmada
Gloriosos lauros de inmortal querella;
Y ante el trofeo de la Cruz sagrada,
Dinos el triunfo conseguido en ella:
De qué modo, en nobleza sin segundo,
Venció muriendo el Redentor del mundo.

Del fraude el Hacedor compadecido,
Que puso al primer hombre en triste estado,
Cuando al gustar del fruto prohibido
Comió la muerte en el fatal bocado,
Para pagar el contraído empeño
Bajo el árbol, entonces buscó el leño.

Tal obra, en la salud que nos prepara
Benigno el cielo, el orden requería:
Que con el arte el arte se burlara,
Que trazó para herir la alevosía;
Y donde el enemigo encontró medio
De perdernos, hallásemos remedio.

Llegado el tiempo consagrado y fijo
Que el Verbo eterno señaló en su mente,
Envía el Padre a su celeste Hijo
Que fue del orbe Creador potente;
Y en virginal entraña concebido
Nace de humana carne revestido.

Principiando a sufrir, cual niño llora
Del pesebre sintiendo la estrechura:
Sus miembros liga, mientras fiel le adora,
La Vírgen Madre en cándida envoltura:
Las manos y los pies de un Dios sublime
De estrecha faja el ceñidor comprime.

A Ti la gloria, Trinidad beata,
Por sempiternos siglos tributemos;
Al Hijo con el Padre á quien retrata;
El mismo honor al Paracleto demos:
Del uno y trino Dios alabe el hombre
Con todo el universo el santo nombre.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Servíte Dómino.
Psalmus 1 [1]
1:1 Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, * et in cáthedra pestiléntiæ non sedit:
1:2 Sed in lege Dómini volúntas ejus, * et in lege ejus meditábitur die ac nocte.
1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:
1:3 Et fólium ejus non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
1:4 Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem proícit ventus a fácie terræ.
1:5 Ídeo non resúrgent ímpii in judício: * neque peccatóres in concílio justórum.
1:6 Quóniam novit Dóminus viam justórum: * et iter impiórum períbit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo correspondiente}
Nocturn I.
Ant. Servid al Señor.
Salmo 1 [1]
1:1 Dichoso aquel varón que no se deja llevar de los consejos de los malos, ni se detiene en el camino de los pecadores, * ni se asienta en la cátedra pestilente de los libertinos;
1:2 Sino que tiene puesta toda su voluntad en la ley del Señor, * y está meditando en ella día y noche.
1:3 Él será como el árbol plantado junto a las corrientes de las aguas, * el cual dará su fruto en el debido tiempo,
1:3 Y cuya hoja no caerá nunca; * y cuanto él hiciere tendrá próspero efecto.
1:4 No así los impíos, no así; * sino que serán como el tamo o polvo que el viento arroja de la superficie de la tierra.
1:5 Por tanto, no prevalecerán los impíos en el juicio; * ni los pecadores estarán en la asamblea de los justos.
1:6 Porque conoce el Señor y premia el proceder de los justos; * mas la senda de los impíos terminará en la perdición.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 2 [2]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa.
2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 2 [2]
2:1 ¿Por qué causa se han embravecido tanto las naciones, * y los pueblos maquinan vanos proyectos?
2:2 Se han coligado los reyes de la tierra; y se han confederado los príncipes * contra el Señor, y contra su Cristo.
2:3 Rompamos, dijeron, sus ataduras, * y sacudamos lejos de nosotros su yugo.
2:4 Mas aquel que reside en los cielos se burlará de ellos; * se mofará de ellos el Señor.
2:5 Entonces les hablará Él en su indignación * y los llenará de terror con su saña.
2:6 Mas yo he sido por Él constituido rey sobre Sion, su santo monte, * para predicar su ley.
2:7 A mí me dijo el Señor: * Tú eres mi Hijo; Yo te engendré hoy.
2:8 Pídeme, y te daré las naciones en herencia tuya, * y extenderé tu dominio hasta los extremos de la tierra.
2:9 Los regirás con cetro de hierro; * y si te resisten, los desmenuzarás como un vaso de barro.
2:10 Ahora pues, ¡oh reyes!, entendedlo: * Sed instruidos vosotros los que juzgáis la tierra.
2:11 Servid al Señor con temor, * y regocijaos en Él, poseídos siempre de un temblor santo.
2:12 Abrazad la buena doctrina; no sea que al fin se irrite el Señor, * y perezcáis descarriados de la senda de la justicia.
2:13 Porque cuando de aquí a poco se inflamare su ira, * bienaventurados todos aquellos que ponen en Él su confianza.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 3 [3]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 3 [3]
3:2 ¡Ah, Señor! ¿Cómo es que se han aumentado tanto mis perseguidores? * Son muchísimos los que se han rebelado contra mí.
3:3 Muchos dicen de mí: * Ya no tiene que esperar de su Dios salvación.
3:4 Pero Tú, ¡oh Señor!, Tú eres mi protector, * mi gloria, y el que me hace levantar cabeza.
3:5 A voces clamé al Señor, * y Él me oyó benigno desde su santo monte.
3:6 Yo me dormí, y me entregué a un profundo sueño; * y me levanté, porque el Señor me tomó bajo su amparo.
3:7 No temeré, pues, a ese innumerable gentío que me tiene cercado; * levántate, ¡oh Señor!, sálvame Tú, Dios mío.
3:8 Pues Tú has castigado a todos los que sin razón me hacen guerra; * les has quebrado los dientes a los pecadores.
3:9 Del Señor nos viene la salvación; * y Tú, oh Dios mío, bendecirás a tu pueblo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 6 [4]
6:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
6:3 Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum: * sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
6:4 Et ánima mea turbáta est valde: * sed tu, Dómine, úsquequo?
6:5 Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam: * salvum me fac propter misericórdiam tuam.
6:6 Quóniam non est in morte qui memor sit tui: * in inférno autem quis confitébitur tibi?
6:7 Laborávi in gémitu meo, lavábo per síngulas noctes lectum meum: * lácrimis meis stratum meum rigábo.
6:8 Turbátus est a furóre óculus meus: * inveterávi inter omnes inimícos meos.
6:9 Discédite a me, omnes, qui operámini iniquitátem: * quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
6:10 Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, * Dóminus oratiónem meam suscépit.
6:11 Erubéscant, et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei: * convertántur et erubéscant valde velóciter.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Servíte Dómino in timóre, et exsultáte ei cum tremóre.
Salmo 6 [4]
6:2 Señor, no me corrijas con ira, * no me castigues con cólera.
6:3 Misericordia, Señor, que desfallezco; * cura, Señor, mis huesos dislocados.
6:4 Tengo el alma en delirio, * y Tú, Señor, ¿hasta cuándo?
6:5 Vuélvete, Señor, liberta mi alma, * sálvame por tu misericordia.
6:6 Porque en el reino de la muerte nadie te invoca, * y en el abismo, ¿quién te alabará?
6:7 Estoy agotado de gemir: de noche lloro sobre el lecho, * riego mi cama con lágrimas.
6:8 Mis ojos se consumen irritados, * envejecen por tantas contradicciones.
6:9 Apartaos de mí, los malvados, * porque el Señor ha escuchado mis sollozos;
6:10 El Señor ha escuchado mi súplica, * el Señor ha aceptado mi oración.
6:11 Que la vergüenza abrume a mis enemigos, * que avergonzados huyan al momento.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Servid al Señor con temor, rendidle homenaje temblando.
Ant. Deus judex.
Psalmus 7 [5]
7:2 Dómine, Deus meus, in te sperávi: * salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me.
7:3 Nequándo rápiat ut leo ánimam meam, * dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat.
7:4 Dómine, Deus meus, si feci istud, * si est iníquitas in mánibus meis:
7:5 Si réddidi retribuéntibus mihi mala, * décidam mérito ab inimícis meis inánis.
7:6 Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehéndat, et concúlcet in terra vitam meam, * et glóriam meam in púlverem dedúcat.
7:7 Exsúrge, Dómine, in ira tua: * et exaltáre in fínibus inimicórum meórum.
7:7 Et exsúrge, Dómine, Deus meus, in præcépto quod mandásti: * et synagóga populórum circúmdabit te.
7:8 Et propter hanc in altum regrédere: * Dóminus júdicat pópulos.
7:9 Júdica me, Dómine, secúndum justítiam meam, * et secúndum innocéntiam meam super me.
7:10 Consumétur nequítia peccatórum, et díriges justum, * scrutans corda et renes, Deus.
7:11 Justum adjutórium meum a Dómino, * qui salvos facit rectos corde.
7:12 Deus judex justus, fortis, et pátiens: * numquid iráscitur per síngulos dies?
7:13 Nisi convérsi fuéritis, gládium suum vibrábit: * arcum suum teténdit, et parávit illum.
7:14 Et in eo parávit vasa mortis: * sagíttas suas ardéntibus effécit.
7:15 Ecce, partúriit injustítiam: * concépit dolórem, et péperit iniquitátem.
7:16 Lacum apéruit, et effódit eum: * et íncidit in fóveam quam fecit.
7:17 Convertétur dolor ejus in caput ejus: * et in vérticem ipsíus iníquitas ejus descéndet.
7:18 Confitébor Dómino secúndum justítiam ejus: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dios es justo juez.
Salmo 7 [5]
7:2 Señor, Dios mío, a ti me acojo, * líbrame de mis perseguidores y sálvame,
7:3 Que no me atrapen como leones * y me desgarren sin remedio.
7:4 Señor, Dios mío: si soy culpable, * si hay crímenes en mis manos,
7:5 Si he causado daño a mi amigo, * si he protegido a un opresor injusto,
7:6 Que el enemigo me persiga y me alcance, que me pisotee vivo por tierra, * apretando mi vientre contra el polvo.
7:7 Levántate, Señor, con tu ira, * álzate contra el furor de mis adversarios,
7:7 Acude, Dios mío, a defenderme en el juicio que has convocado. * Que te rodee la asamblea de las naciones,
7:8 Y pon tu asiento en lo más alto de ella. * El Señor es Juez de los pueblos.
7:9 Júzgame, Señor, según mi justicia, * según la inocencia que hay en mí.
7:10 Cese la maldad de los culpables, y apoya Tú al inocente, * Tú que sondeas el corazón y las entrañas, Tú, el Dios justo.
7:11 Mi escudo es Dios, * que salva a los rectos de corazón.
7:12 Dios es un juez justo, * Dios amenaza cada día:
7:13 Si no se convierten, afilará su espada, * tensará el arco y apuntará.
7:14 Apunta sus armas mortíferas, * prepara sus flechas incendiarias.
7:15 Mirad: concibió el crimen, * está preñado de maldad, y da a luz el engaño.
7:16 Cavó y ahondó una fosa, * caiga en la fosa que hizo,
7:17 Recaiga su maldad sobre su cabeza, * baje su violencia sobre su cráneo.
7:18 Yo daré gracias al Señor por su justicia, * tañendo para el nombre del Señor altísimo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 8 [6]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 8 [6]
8:2 ¡Oh Señor, soberano dueño nuestro, * cuán admirable es tu santo Nombre en toda la tierra!
8:2 Porque tu majestad se ve ensalzada * sobre los cielos.
8:3 De la boca de los niños y de los que están aún pendientes del pecho de sus madres, hiciste Tú salir perfecta alabanza, por razón de tus enemigos, * para destruir al enemigo y al vengativo.
8:4 Yo contemplo tus cielos, obra de tus dedos, * la luna y las estrellas que Tú creaste,
8:5 Y exclamo: ¿Qué es el hombre, para que Tú te acuerdes de él? * ¿O qué es el hijo del hombre, para que vengas a visitarlo?
8:6 Lo hiciste un poco inferior a los ángeles, lo coronaste de gloria y de honor, * y le has dado el mando sobre las obras de tus manos.
8:8 Todas ellas las pusiste a sus pies; * todas las ovejas y bueyes, y aun las bestias del campo;
8:9 Las aves del cielo, y los peces del mar * que hienden sus olas.
8:10 ¡Oh Señor, soberano dueño nuestro, * cuán admirable es tu Nombre en toda la redondez de la tierra!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 9 [7]
9:2 Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo: * narrábo ómnia mirabília tua.
9:3 Lætábor et exsultábo in te: * psallam nómini tuo, Altíssime.
9:4 In converténdo inimícum meum retrórsum: * infirmabúntur, et períbunt a fácie tua.
9:5 Quóniam fecísti judícium meum et causam meam: * sedísti super thronum, qui júdicas justítiam.
9:6 Increpásti gentes, et périit ímpius: * nomen eórum delésti in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
9:7 Inimíci defecérunt frámeæ in finem: * et civitátes eórum destruxísti.
9:8 Périit memória eórum cum sónitu: * et Dóminus in ætérnum pérmanet.
9:9 Parávit in judício thronum suum: * et ipse judicábit orbem terræ in æquitáte, judicábit pópulos in justítia.
9:10 Et factus est Dóminus refúgium páuperi: * adjútor in opportunitátibus, in tribulatióne.
9:11 Et sperent in te qui novérunt nomen tuum: * quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.
9:12 Psállite Dómino, qui hábitat in Sion: * annuntiáte inter gentes stúdia ejus:
9:13 Quóniam requírens sánguinem eórum recordátus est: * non est oblítus clamórem páuperum.
9:14 Miserére mei, Dómine: * vide humilitátem meam de inimícis meis.
9:15 Qui exáltas me de portis mortis, * ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.
9:16 Exsultábo in salutári tuo: * infíxæ sunt gentes in intéritu, quem fecérunt.
9:16 In láqueo isto, quem abscondérunt, * comprehénsus est pes eórum.
9:17 Cognoscétur Dóminus judícia fáciens: * in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor.
9:18 Convertántur peccatóres in inférnum, * omnes gentes quæ obliviscúntur Deum.
9:19 Quóniam non in finem oblívio erit páuperis: * patiéntia páuperum non períbit in finem.
9:20 Exsúrge, Dómine, non confortétur homo: * judicéntur gentes in conspéctu tuo.
9:21 Constítue, Dómine, legislatórem super eos: * ut sciant gentes quóniam hómines sunt.
9:22 Ut quid, Dómine, recessísti longe, * déspicis in opportunitátibus, in tribulatióne?
9:23 Dum supérbit ímpius, incénditur pauper: * comprehendúntur in consíliis quibus cógitant.
9:24 Quóniam laudátur peccátor in desidériis ánimæ suæ: * et iníquus benedícitur.
9:25 Exacerbávit Dóminum peccátor, * secúndum multitúdinem iræ suæ non quǽret.
9:26 Non est Deus in conspéctu ejus: * inquinátæ sunt viæ illíus in omni témpore.
9:26 Auferúntur judícia tua a fácie ejus: * ómnium inimicórum suórum dominábitur.
9:27 Dixit enim in corde suo: * Non movébor a generatióne in generatiónem sine malo.
9:28 Cujus maledictióne os plenum est, et amaritúdine, et dolo: * sub lingua ejus labor et dolor.
9:29 Sedet in insídiis cum divítibus in occúltis: * ut interfíciat innocéntem.
9:30 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * insidiátur in abscóndito, quasi leo in spelúnca sua.
9:30 Insidiátur ut rápiat páuperem: * rápere páuperem, dum áttrahit eum.
9:31 In láqueo suo humiliábit eum: * inclinábit se, et cadet, cum dominátus fúerit páuperum.
9:32 Dixit enim in corde suo: Oblítus est Deus, * avértit fáciem suam ne vídeat in finem.
9:33 Exsúrge, Dómine Deus, exaltétur manus tua: * ne obliviscáris páuperum.
9:34 Propter quid irritávit ímpius Deum? * dixit enim in corde suo: Non requíret.
9:35 Vides quóniam tu labórem et dolórem consíderas: * ut tradas eos in manus tuas.
9:35 Tibi derelíctus est pauper: * órphano tu eris adjútor.
9:36 Cóntere brácchium peccatóris et malígni: * quærétur peccátum illíus, et non inveniétur.
9:37 Dóminus regnábit in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: * períbitis, gentes, de terra illíus.
9:38 Desidérium páuperum exaudívit Dóminus: * præparatiónem cordis eórum audívit auris tua.
9:39 Judicáre pupíllo et húmili, * ut non appónat ultra magnificáre se homo super terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 9 [7]
9:2 A ti, ¡oh Señor!, tributaré gracias con todo mi corazón; * contaré todas tus maravillas.
9:3 Me alegraré en ti y saltaré de gozo; * cantaré himnos a tu Nombre, ¡oh Dios altísimo!
9:4 Porque Tú pusiste en fuga a mis enemigos; * y quedarán debilitados, y perecerán delante de ti.
9:5 Pues Tú me has hecho justicia, y has tomado la defensa de mi causa; * te has sentado sobre el trono, Tú que juzgas según justicia.
9:6 Has reprendido a las naciones, y pereció el impío; * has borrado sus nombres para siempre por los siglos de los siglos.
9:7 Quedan embotadas para siempre las espadas del enemigo, * y has asolado sus ciudades.
9:8 Se desvaneció como el sonido su memoria. * Mas el Señor subsiste eternamente.
9:9 Él preparó su trono para ejercer el juicio; * y Él mismo es quien juzgará con rectitud la tierra; juzgará los pueblos con justicia.
9:10 El Señor se ha hecho el amparo del pobre; * socorriéndole oportunamente en la tribulación.
9:11 Confíen, pues, en ti, ¡oh Dios mío!, los que conocen y adoran tu Nombre; * porque jamás has desamparado, Señor, a los que a ti recurren.
9:12 Cantad himnos al Señor que tiene su morada en el monte santo de Sion; * anunciad entre las naciones sus proezas.
9:13 Porque vengando la sangre de sus siervos, ha hecho ver que se acuerda de ellos; * no ha echado en olvido el clamor de los pobres.
9:14 Apiádate, Señor, de mí; * mira el abatimiento a que me han reducido mis enemigos.
9:15 Tú que me sacas de las puertas de la muerte, * para que publique todas tus alabanzas en las puertas de la hija de Sion.
9:16 Manifestaré mi júbilo por haberme salvado Tú; * las gentes que me perseguían han quedado sumidas en la perdición que habían preparado contra mí.
9:16 En el lazo mismo que me tenían ocultamente armado * ha quedado preso su pie.
9:17 Así se reconocerá que el Señor hace justicia; * al ver que el pecador ha quedado preso en las obras y lazos de sus propias manos.
9:18 Serán arrojados al infierno los pecadores * y todas esas gentes que viven olvidadas de Dios.
9:19 Que no estará para siempre olvidado el pobre; * ni quedará para siempre frustrada la paciencia de los humildes.
9:20 Levántate, ¡oh Señor!, haz que no prevalezca el hombre malvado; * sean juzgadas las gentes ante tu presencia.
9:21 Establece, Señor, sobre ellas un legislador; * para que conozcan que son hombres débiles y miserables.
9:22 ¿Y por qué, ¡oh Señor!, te has retirado a lo lejos, * y me has desamparado en el tiempo más crítico, en la tribulación?
9:23 Mientras que el impío se llena de soberbia, se requema el pobre; * mas, en fin, los impíos son cogidos en los mismos designios o tramas que han urdido.
9:24 Por cuanto el pecador se jacta en los perversos deseos de su alma; * y el inicuo se ve celebrado.
9:25 Por lo mismo, orgulloso el pecador ha exasperado al Señor, * y no le buscará por el exceso de su arrogancia.
9:26 Delante de él no hay Dios; * y así sus procederes son siempre viciosos.
9:26 Tus juicios, Señor, los ha apartado lejos de su vista, * sólo piensa en dominar a todos sus enemigos.
9:27 Pues él ha dicho en su corazón: * Nunca jamás seré yo derrocado; viviré siempre libre de todo infortunio.
9:28 Está su boca llena de maldición, de amargura y de dolor; * debajo de su lengua, opresión y dolor para el prójimo.
9:29 Se pone al acecho con los ricos en sitios escondidos * para matar al inocente;
9:30 Tiene siempre su vista fija contra el pobre; * está acechando desde la emboscada, como un león desde su cueva.
9:30 Acecha para echar sus garras sobre el pobre, * para agarrar al pobre, atrayéndole dolosamente hacia sí.
9:31 Lo hará caer en su lazo; * se agachará en tierra, y se echará encima de los pobres, que quedarán apresados por él.
9:32 Porque él dijo en su corazón: Dios ya de nada se acuerda; * ha vuelto su rostro para no ver jamás nada.
9:33 Levántate, pues, ¡oh Señor Dios!, alza tu poderosa mano; * no te olvides de los pobres y desvalidos.
9:34 ¿Por qué razón el impío ha irritado así a Dios? * Es porque ha dicho en su corazón: Dios de nada se cuida.
9:35 Pero Tú, Señor, lo estás viendo; Tú consideras el afán y el dolor del oprimido; * para entregar a los malvados al castigo de tus manos.
9:35 A cargo tuyo está la tutela del pobre; * Tú eres el amparo del huérfano.
9:36 Quebranta el brazo del pecador y del maligno; * y entonces se buscará el fruto de su pecado, y no se hallará nada.
9:37 Reinará el Señor eternamente y por los siglos de los siglos; * vosotros, ¡oh naciones impías!, seréis extirpadas de su tierra.
9:38 Atendiste, ¡oh Señor!, al deseo de los pobres; * prestaste benignos oídos a la rectitud de su corazón,
9:39 Para hacer justicia al huérfano y al oprimido; * a fin de que cese ya el hombre de gloriarse de su poder sobre la tierra.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 10 [8]
10:2 In Dómino confído: quómodo dícitis ánimæ meæ: * Tránsmigra in montem sicut passer?
10:3 Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt sagíttas suas in pháretra, * ut sagíttent in obscúro rectos corde.
10:4 Quóniam quæ perfecísti, destruxérunt: * justus autem quid fecit?
10:5 Dóminus in templo sancto suo, * Dóminus in cælo sedes ejus.
10:5 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * pálpebræ ejus intérrogant fílios hóminum.
10:6 Dóminus intérrogat justum et ímpium: * qui autem díligit iniquitátem, odit ánimam suam.
10:7 Pluet super peccatóres láqueos: * ignis, et sulphur, et spíritus procellárum pars cálicis eórum.
10:8 Quóniam justus Dóminus, et justítias diléxit: * æquitátem vidit vultus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus judex justus fortis et longánimus, numquid irascétur per síngulos dies.
Salmo 10 [8]
10:2 En el Señor tengo puesta mi confianza: ¿Cómo, pues, decís a mi alma: * «Retírate prontamente al monte, como un ave que huye?
10:3 Mira que los pecadores han apuntado el arco, y tienen preparadas saetas dentro de sus aljabas, * para asaetar a escondidas a los que son de corazón recto.
10:4 Porque aquello que Tú hiciste de bueno, lo han reducido a nada; * mas el justo, ¿qué es lo que ha hecho de malo?»
10:5 Pero el Señor está en su santo templo, * el Señor tiene su trono en el cielo.
10:5 Sus ojos están mirando al pobre; * sus párpados están examinando a los hijos de los hombres.
10:6 El Señor vigila al justo y al impío; * y así el que ama la maldad, odia su propia alma.
10:7 Lloverá lazos sobre los pecadores; * el fuego y azufre, y el viento tempestuoso son el cáliz que les tocará.
10:8 Porque el Señor es justo y ama la justicia, * está siempre su rostro mirando la rectitud.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Dios es justo juez, fuerte y paciente, ¿mantendrá su ira cada día?
Ant. Tu Dómine.
Psalmus 11 [9]
11:2 Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus: * quóniam diminútæ sunt veritátes a fíliis hóminum.
11:3 Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum: * lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.
11:4 Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa, * et linguam magníloquam.
11:5 Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus, lábia nostra a nobis sunt, * quis noster Dóminus est?
11:6 Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, * nunc exsúrgam, dicit Dóminus.
11:6 Ponam in salutári: * fiduciáliter agam in eo.
11:7 Elóquia Dómini, elóquia casta: * argéntum igne examinátum, probátum terræ purgátum séptuplum.
11:8 Tu, Dómine, servábis nos: et custódies nos * a generatióne hac in ætérnum.
11:9 In circúitu ímpii ámbulant: * secúndum altitúdinem tuam multiplicásti fílios hóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tú nos guardarás.
Salmo 11 [9]
11:2 Sálvanos, Señor, que se acaban los buenos, * que desaparece la lealtad entre los hombres:
11:3 No hacen más que mentir a su prójimo, * hablan con labios embusteros y con doblez de corazón.
11:4 Extirpe el Señor los labios embusteros * y la lengua fanfarrona
11:5 De los que dicen: «la lengua es nuestra fuerza, * nuestros labios nos defienden, ¿quién será nuestro amo?»
11:6 El Señor responde: «por la opresión del humilde, por el gemido del pobre, * Yo me levantaré,
11:6 Y pondré a salvo * al que lo ansía».
11:7 Las palabras del Señor son palabras auténticas, * como plata limpia de ganga, refinada siete veces.
11:8 Tú nos guardarás, Señor, nos librarás * para siempre de esa gente:
11:9 De los malvados que merodean * para chupar como sanguijuelas sangre humana.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 12 [10]
12:1 Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? * Úsquequo avértis fáciem tuam a me?
12:2 Quámdiu ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem?
12:3 Úsquequo exaltábitur inimícus meus super me? * réspice, et exáudi me, Dómine, Deus meus.
12:4 Illúmina óculos meos ne umquam obdórmiam in morte: * nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum.
12:5 Qui tríbulant me, exsultábunt si motus fúero: * ego autem in misericórdia tua sperávi.
12:6 Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 12 [10]
12:1 ¿Hasta cuándo, Señor, seguirás olvidándome? * ¿Hasta cuándo me esconderás tu rostro?
12:2 ¿Hasta cuándo he de estar preocupado, * con el corazón apenado todo el día?
12:3 ¿Hasta cuándo va a triunfar mi enemigo? * Atiende y respóndeme, Señor, Dios mío;
12:4 Da luz a mis ojos para que no me duerma en la muerte, * para que no diga mi enemigo: «le he podido»,
12:5 Ni se alegre mi adversario de mi fracaso. * Porque yo confío en tu misericordia:
12:6 Alegra mi corazón con tu auxilio, y cantaré al Señor por el bien que me ha hecho, * cantaré el nombre del Señor altísimo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 13 [11]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne justa est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes ejus est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 13 [11]
13:1 Dijo en su corazón el insensato: * No hay Dios.
13:1 Los hombres se han corrompido, y se han hecho abominables por seguir sus pasiones; * no hay quien obre bien, no hay uno siquiera.
13:2 El Señor echó desde el cielo una mirada sobre los hijos de los hombres, * para ver si había uno que tuviese juicio, o que buscase a Dios.
13:3 Todos se han extraviado, todos a una se hicieron inútiles; * no hay quien obre bien, no hay siquiera uno.
13:3 Su garganta es un sepulcro destapado; con sus lenguas están forjando fraudes; * debajo de sus labios hay veneno de áspides.
13:3 Llena está su boca de maldición y de amargura; * sus pies son ligeros para ir a derramar sangre.
13:3 Todos sus procederes se dirigen a afligir y oprimir al prójimo; nunca conocieron el sendero de la paz; * no hay temor de Dios ante sus ojos.
13:4 ¿Por ventura no entrarán en conocimiento todos esos que hacen profesión de la iniquidad; * esos que devoran a mi pueblo como un bocado de pan?
13:5 No han invocado al Señor; * y allí tiemblan de miedo donde no hay motivo de temer.
13:6 Porque está el Señor en medio del linaje de los justos; vosotros, ¡oh impíos!, ridiculizáis la determinación del desvalido, * cuando pone en el Señor su esperanza.
13:7 ¡Oh, quién enviará de Sion la salud y al salvador de Israel! * Cuando el Señor pusiere fin a la cautividad de su pueblo, saltará de gozo Jacob, y se regocijará Israel.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 14 [12]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur justítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu ejus malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui jurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu Dómine servábis nos et custódies nos.
Salmo 14 [12]
14:1 ¡Ah, Señor!, ¿quién morará en tu celestial tabernáculo? * ¿o quién descansará en tu santo monte?
14:2 Aquel que vive sin mancilla * y obra rectamente.
14:3 Aquel que habla la verdad que tiene en su corazón * y no ha forjado ningún dolo con su lengua;
14:3 Ni ha hecho mal a sus prójimos * ni ha consentido que fuesen infamados.
14:4 El que en su estimación tiene al malvado por nada, * mas honra a aquellos que temen al Señor;
14:5 Que si hace juramento a su prójimo, no le engaña. * Que no da su dinero a usura, ni se deja cohechar contra el inocente.
14:5 Quien así se porta, * no será conmovido por toda la eternidad.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Tú nos guardarás, Señor, nos librarás.
℣. Érue a frámea, Deus, ánimam meam.
℟. Et de manu canis únicam meam.
℣. Líbrame a mí de la espada, oh Dios.
℟. Y a mi única vida, de la garra del mastín.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Señor Jesucristo, escucha las súplicas de tus siervos y ten misericordia de nosotros, Tú que vives y reinas con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De Jeremía Prophéta
Jer 2:12-17
12 Obstupéscite, cæli, super hoc, et, portæ ejus, desolámini veheménter, dicit Dóminus.
13 Duo enim mala fecit pópulus meus: Me dereliquérunt fontem aquæ vivæ, et fodérunt sibi cistérnas, cistérnas dissipátas, quæ continére non valent aquas.
14 Numquid servus est Israël, aut vernáculus? Quare ergo factus est in prædam?
15 Super eum rugiérunt leónes, et dedérunt vocem suam, posuérunt terram ejus in solitúdinem: civitátes ejus exústæ sunt, et non est qui hábitet in eis.
16 Fílii quoque Mémpheos et Taphnes constupravérunt te usque ad vérticem.
17 Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquísti Dóminum Deum tuum eo témpore, quo ducébat te per viam?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. In die qua invocávi te, Dómine, dixísti: Noli timére:
* Judicásti causam meam, et liberásti me, Dómine, Deus meus.
℣. In die tribulatiónis meæ clamávi ad te, quia exaudísti me.
℟. Judicásti causam meam, et liberásti me, Dómine, Deus meus.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Padre Eterno nos bendiga con su continua bendición. Amén.

Lectura 1
Del Profeta Jeremías
Jr 2:12-17
12 Pasmaos, cielos, de esto y horrorizaos, estupefactos, sobremanera, oráculo de Yahvé.
13 Pues un doble mal ha cometido mi pueblo: dejarme a mí, la fuente de aguas vivas, para excavarse cisternas agrietadas, incapaces de retener el agua.
14 ¿Es por ventura Israel un siervo, un siervo nacido en casa? ¿Cómo, pues, ha venido a ser presa?
15 Cachorros de león rugieron sobre él, dieron su rugido. Han hecho de su tierra un desierto, han quemado y despoblado sus ciudades.
16 Hasta los habitantes de Menfis y de Tafnis te quebrantaron la coronilla.
17 ¿Todo esto no lo ha traído sobre ti el haberte apartado de Yahvé, tu Dios?
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. En el día en que te invoqué, Señor, dijiste: No temas:
* Juzgaste mi causa y me libraste, Señor Dios mío.
℣. En el día de mi tribulación clamé a ti, porque me oíste.
℟. Juzgaste mi causa y me libraste, Señor Dios mío.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Jer 2:18-22
18 Et nunc quid tibi vis in via Ægýpti, ut bibas aquam túrbidam? et quid tibi cum via Assyriórum, ut bibas aquam flúminis?
19 Arguet te malítia tua, et avérsio tua increpábit te. Scito, et vide quia malum et amárum est reliquísse te Dóminum Deum tuum, et non esse timórem mei apud te, dicit Dóminus Deus exercítuum.
20 A sǽculo confregísti jugum meum, rupísti víncula mea, et dixísti: Non sérviam. In omni enim colle sublími, et sub omni ligno frondóso, tu prosternebáris méretrix.
21 Ego autem plantávi te víneam eléctam, omne semen verum: quómodo ergo convérsa es mihi in pravum, vínea aliéna?
22 Si láveris te nitro, et multiplicáveris tibi herbam borith, maculáta es in iniquitáte tua coram me, dicit Dóminus Deus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Fratres mei elongavérunt se a me: et noti mei
* Quasi aliéni recessérunt a me.
℣. Dereliquérunt me próximi mei, et qui me novérunt.
℟. Quasi aliéni recessérunt a me.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Hijo único de Dios nos bendiga y nos ayude. Amén.

Lectura 2
Jr 2:18-22
18 Y ahora ¿qué es lo que buscas camino de Egipto? ¿Beber las aguas del Sijor? ¿Y qué es lo que buscas camino de Asiría? ¿Beber las aguas del río?
19 Sírvante de castigo tus perversidades, y de escarmiento tus apostasías. Reconoce y advierte cuán malo y amargo es apartarte de Yahvé, tu Dios, y no poseer mi temor, oráculo del Señor, Dios de los ejércitos.
20 Porque desde antiguo quebrantaste tu yugo, rompiste tus coyundas y dijiste: No serviré; pues sobre todo collado alto y bajo todo árbol frondoso te acostaste y prostituíste.
21 Y yo te planté de vid generosa, toda ella de legítimos plantones. ¿Cómo, pues, te me has convertido en sarmientos degenerados de vid ajena?
22 Aunque te laves con nitro, por mucha lejía que emplees, permanecerá marcada tu iniquidad ante mí, oráculo del Señor Dios.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Mis hermanos se alejaron de mí, lo mismo que mis conocidos,
* Como extraños se apartaron de mí.
℣. Me abandonaron mis allegados y los que me conocieron.
℟. Como extraños se apartaron de mí.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Jer 2:29-32
29 Quid vultis mecum judício conténdere? Omnes dereliquístis me, dicit Dóminus.
30 Frustra percússi fílios vestros, disciplínam non recepérunt: devorávit gládius vester prophétas vestros, quasi leo vastátor
31 Generátio vestra. Vidéte verbum Dómini: Numquid solitúdo factus sum Israéli, aut terra serótina? Quare ergo dixit pópulus meus: Recéssimus, non veniémus ultra ad te?
32 Numquid obliviscétur virgo ornaménti sui, aut sponsa fásciæ pectorális suæ? pópulus vero meus oblítus est mei diébus innúmeris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Atténde, Dómine, ad me, et audi voces adversariórum meórum:
* Numquid rédditur pro bono malum, quia fodérunt fóveam ánimæ meæ?
℣. Recordáre quod stéterim in conspéctu tuo, ut lóquerer pro eis bonum, et avérterem indignatiónem tuam ab eis.
℟. Numquid rédditur pro bono malum, quia fodérunt fóveam ánimæ meæ?
Gloria omittitur
℟. Atténde, Dómine, ad me, et audi voces adversariórum meórum: * Numquid rédditur pro bono malum, quia fodérunt fóveam ánimæ meæ?
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. La gracia del Espíritu Santo ilumine nuestros sentidos y corazones. Amén

Lectura 3
Jr 2:29-32
29 ¿Por qué pretendéis litigar conmigo? Todos os habéis rebelado contra mí, oráculo de Yahvé.
30 En vano os he castigado; vuestros hijos no aceptaron la corrección, La espada ha devorado a vuestros profetas
31 Como león devastador. Oíd los de esta generación la palabra de Yahvé: ¿Por ventura soy Yo para Israel un desierto o una tierra tenebrosa? ¿Por qué dice mi pueblo: Somos libres, no iremos más en pos de ti?
32 ¿Se olvida por ventura la doncella de sus galas, y de su ceñidor la esposa? Pues mi pueblo se ha olvidado de mí ya desde días sin cuento.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Atiéndeme, Señor, y oye las voces de mis adversarios.
* ¿Conque así se vuelve mal por bien, y han cavado ellos una hoya para hacerme perder la vida?
℣. Acuérdate de cuando me presentaba yo en tu acatamiento, para hablarte en su favor, y para desviar de ellos tu enojo.
℟. ¿Conque así se vuelve mal por bien, y han cavado ellos una hoya para hacerme perder la vida?
sin Gloria
℟. Atiéndeme, Señor, y oye las voces de mis adversarios. * ¿Conque así se vuelve mal por bien, y han cavado ellos una hoya para hacerme perder la vida?
Nocturn II.
Ant. Bonórum meórum.
Psalmus 15 [13]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra ejus, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bonórum meórum non índiges, in te sperávi, consérva, Dómine.
Nocturn II.
Ant. No precisas.
Salmo 15 [13]
15:1 Protégeme, Dios mío, que me refugio en ti; * yo digo al Señor: «Tú eres mi bien».
15:3 Los dioses y señores de la tierra * no me satisfacen.
15:4 Multiplican las estatuas * de dioses extraños;
15:4 No derramaré sus libaciones con mis manos, * ni tomaré sus nombres en mis labios.
15:5 El Señor es el lote de mi heredad y mi copa; * mi suerte está en tu mano:
15:6 Me ha tocado un lote hermoso, * me encanta mi heredad.
15:7 Bendeciré al Señor, que me aconseja, * hasta de noche me instruye internamente.
15:8 Tengo siempre presente al Señor, * con Él a mi derecha no vacilaré.
15:9 Por eso se me alegra el corazón, * se gozan mis entrañas, * y mi carne descansa serena.
15:10 Porque no me entregarás a la muerte, * ni dejarás a tu fiel conocer la corrupción.
15:11 Me enseñarás el sendero de la vida, me saciarás de gozo en tu presencia, * de alegría perpetua a tu derecha.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. No precisas de mis bienes, he esperado en ti, ponme en salvo, Señor.
Ant. Propter verba.
Psalmus 16 [14]
16:1 Exáudi, Dómine, justítiam meam: * inténde deprecatiónem meam.
16:1 Áuribus pércipe oratiónem meam, * non in lábiis dolósis.
16:2 De vultu tuo judícium meum pródeat: * óculi tui vídeant æquitátes.
16:3 Probásti cor meum, et visitásti nocte: * igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
16:4 Ut non loquátur os meum ópera hóminum: * propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
16:5 Pérfice gressus meos in sémitis tuis: * ut non moveántur vestígia mea.
16:6 Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus: * inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
16:7 Mirífica misericórdias tuas, * qui salvos facis sperántes in te.
16:8 A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me, * ut pupíllam óculi.
16:9 Sub umbra alárum tuárum prótege me: * a fácie impiórum qui me afflixérunt.
16:10 Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt, ádipem suum conclusérunt: * os eórum locútum est supérbiam.
16:11 Proiciéntes me nunc circumdedérunt me: * óculos suos statuérunt declináre in terram.
16:12 Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam: * et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
16:13 Exsúrge, Dómine, prǽveni eum, et supplánta eum: * éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manus tuæ.
16:14 Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum.
16:14 Saturáti sunt fíliis: * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
16:15 Ego autem in justítia apparébo conspéctui tuo: * satiábor cum apparúerit glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
Ant. Por las palabras.
Salmo 16 [14]
16:1 Atiende, ¡oh Señor!, a mi justicia, * acoge mis plegarias.
16:1 Presta oídos a mi oración, * que no la pronuncio con labios hipócritas.
16:2 Salga de tu benigno rostro mi sentencia; * miren tus ojos la justicia de mi causa.
16:3 Pusiste a prueba mi corazón, y le has visitado durante la noche; * me has acrisolado al fuego, y en mí no se ha hallado iniquidad.
16:4 Lejos de hablar mi boca según el proceder de los hombres mundanos; * por respeto a las palabras de tus labios he seguido las sendas escabrosas de la virtud.
16:5 Asegura constantemente mis pasos por tus senderos, * a fin de que mis pies no resbalen.
16:6 Yo he clamado a ti, Dios mío, porque siempre me has oído benignamente; * inclina, pues, hacia mí tus oídos, y escucha mis palabras.
16:7 Haz brillar de un modo maravilloso tu misericordia, * ¡oh Salvador de los que en ti esperan!
16:8 De los que resisten el poder de tu diestra, guárdame, Señor, * como a las niñas de los ojos.
16:9 Ampárame bajo la sombra de tus alas, * contra los impíos que me persiguen.
16:10 Han cercado mis enemigos mi alma. Han cerrado sus entrañas a toda compasión; * hablan con altanería.
16:11 Después de haberme arrojado fuera, ahora me tienen cercado por todas partes; * tienen puestas sus miras para dar conmigo en tierra.
16:12 Están acechándome como el león preparado a arrojarse sobre la presa, * o como el leoncillo, que en lugares escondidos está en espera.
16:13 Levántate, ¡oh Señor!, prevé su golpe, y arrójalos por el suelo; * libra mi alma de las garras del impío; quítales su espada a los enemigos de tu diestra.
16:14 Sepáralos, Señor, de los buenos, aun mientras viven, * de aquellos que son en corto número sobre la tierra, en la que han saciado su apetito de tus exquisitos bienes.
16:14 Se llenan de hijos según su deseo; * y dejan después a sus nietos el resto de sus caudales.
16:15 Pero yo compareceré en tu presencia con la justicia de mis obras; * y quedaré plenamente saciado, cuando se me manifieste tu gloria.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Por las palabras de tus labios he seguido las sendas escabrosas.
Ant. Díligam te.
Psalmus 17 [15]
17:2 Díligam te, Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus.
17:3 Deus meus adjútor meus, * et sperábo in eum.
17:3 Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus.
17:4 Laudans invocábo Dóminum: * et ab inimícis meis salvus ero.
17:5 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
17:6 Dolóres inférni circumdedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis.
17:7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * et ad Deum meum clamávi.
17:7 Et exaudívit de templo sancto suo vocem meam: * et clamor meus in conspéctu ejus, introívit in aures ejus.
17:8 Commóta est, et contrémuit terra: * fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt, quóniam irátus est eis.
17:9 Ascéndit fumus in ira ejus: et ignis a fácie ejus exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo.
17:10 Inclinávit cælos, et descéndit: * et calígo sub pédibus ejus.
17:11 Et ascéndit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventórum.
17:12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, in circúitu ejus tabernáculum ejus: * tenebrósa aqua in núbibus áëris.
17:13 Præ fulgóre in conspéctu ejus nubes transiérunt, * grando et carbónes ignis.
17:14 Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: * grando et carbónes ignis.
17:15 Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos: * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
17:16 Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum:
17:16 Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
17:17 Misit de summo, et accépit me: * et assúmpsit me de aquis multis.
17:18 Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me: * quóniam confortáti sunt super me.
17:19 Prævenérunt me in die afflictiónis meæ: * et factus est Dóminus protéctor meus.
17:20 Et edúxit me in latitúdinem: * salvum me fecit, quóniam vóluit me.
17:21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:
17:22 Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpie gessi a Deo meo.
17:23 Quóniam ómnia judícia ejus in conspéctu meo: * et justítias ejus non répuli a me.
17:24 Et ero immaculátus cum eo: * et observábo me ab iniquitáte mea.
17:25 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum ejus.
17:26 Cum sancto sanctus eris, * et cum viro innocénte ínnocens eris:
17:27 Et cum elécto eléctus eris: * et cum pervérso pervertéris.
17:28 Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies: * et óculos superbórum humiliábis.
17:29 Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine: * Deus meus, illúmina ténebras meas.
17:30 Quóniam in te erípiar a tentatióne, * et in Deo meo transgrédiar murum.
17:31 Deus meus, impollúta via ejus: elóquia Dómini igne examináta: * protéctor est ómnium sperántium in se.
17:32 Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum?
17:33 Deus, qui præcínxit me virtúte: * et pósuit immaculátam viam meam.
17:34 Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, * et super excélsa státuens me.
17:35 Qui docet manus meas ad prǽlium: * et posuísti, ut arcum ǽreum, brácchia mea.
17:36 Et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ: * et déxtera tua suscépit me:
17:36 Et disciplína tua corréxit me in finem: * et disciplína tua ipsa me docébit.
17:37 Dilatásti gressus meos subtus me: * et non sunt infirmáta vestígia mea:
17:38 Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos: * et non convértar, donec defíciant.
17:39 Confríngam illos, nec póterunt stare: * cadent subtus pedes meos.
17:40 Et præcinxísti me virtúte ad bellum: * et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
17:41 Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidísti.
17:42 Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret ad Dóminum: * nec exaudívit eos.
17:43 Et commínuam illos, ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárum delébo eos.
17:44 Erípies me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.
17:45 Pópulus quem non cognóvi servívit mihi: * in audítu auris obedívit mihi.
17:46 Fílii aliéni mentíti sunt mihi, * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
17:47 Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus: * et exaltétur Deus salútis meæ.
17:48 Deus, qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me: * liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
17:49 Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: * a viro iníquo erípies me.
17:50 Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine: * et nómini tuo psalmum dicam.
17:51 Magníficans salútes Regis ejus, et fáciens misericórdiam Christo suo David: * et sémini ejus usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Díligam te Dómine virtus mea.
Ant. A ti he de amarte.
Salmo 17 [15]
17:2 A ti he de amarte, ¡oh Señor!, que eres toda mi fortaleza. * El Señor es mi firme apoyo, mi asilo y mi libertador.
17:3 Mi Dios es mi socorro * y en Él esperaré.
17:3 Él es mi protector, mi poderosa salvación * y mi amparo.
17:4 Invocaré, pues, al Señor con alabanzas, * y me veré libre de mis enemigos.
17:5 Me cercaron dolores de muerte; * y torrentes de iniquidad me llenaron de terror.
17:6 Me rodearon dolores de infierno; * estuve a punto de caer en lazos de muerte.
17:7 Mas en medio de esta mi tribulación invoqué al Señor, * y a mi Dios clamé,
17:7 El cual desde su santo templo escuchó benigno mis voces; * y mi clamor y mi acatamiento ante Él penetró sus oídos.
17:8 Se conmovió y tembló luego la tierra, * los cimientos de los montes se estremecieron y se conmovieron, viéndole tan airado.
17:9 Se levantó una gran humareda ante la fuerza de su ira, un fuego devorador salía de su rostro; * por Él fueron encendidas brasas.
17:10 Inclinó los cielos, y descendió, * llevando una oscura niebla bajo sus pies.
17:11 Montó sobre querubines; y tomó el vuelo; * voló llevado en alas de los vientos.
17:12 Puso entre tinieblas su asiento; sirviéndole de pabellón, que le cubría por todas partes, * un agua tenebrosa suspensa en las nubes del aire.
17:13 Al resplandor de su presencia se resolvieron las nubes * en lluvia de piedras y de centellas ardientes.
17:14 Y tronó el Señor desde lo alto del cielo; y el Altísimo dio una voz como suya, * y cayeron al instante piedras y ascuas de fuego.
17:15 Disparó sus saetas, y los disipó; * arrojó gran multitud de rayos, y los aterró.
17:16 Se hicieron visibles los ocultos manantiales de las aguas * y quedaron descubiertos los cimientos de la tierra,
17:16 Al estruendo tuyo, ¡oh Señor!, * al resoplido del aliento de tu ira.
17:17 Entonces me alargó el Señor desde lo alto su mano, y me asió, * y me sacó de la inundación de tantas aguas.
17:18 Me libró de mis poderosísimos enemigos; y de cuantos me aborrecían; * porque se habían hecho más fuertes que yo.
17:19 Se echaron de repente sobre mí en el día de mi angustia; * pero el Señor se hizo mi protector.
17:20 Me sacó a la anchura, * me salvó por un efecto de su buena voluntad para conmigo.
17:21 El Señor me recompensará según mi justicia, * y me premiará conforme a la pureza de mis manos.
17:22 Porque yo he seguido atentamente las sendas del Señor, * y nunca he procedido impíamente contra mi Dios.
17:23 Porque tengo ante mis ojos todos sus juicios, * y no he desechado jamás sus justísimos preceptos.
17:24 Y me mantendré puro delante de Él; * y me cuidaré de mi mala inclinación.
17:25 Y el Señor me galardonará conforme a mi justicia, * y según la pureza de mis manos que está presente a sus ojos.
17:26 Porque Tú, Señor, con el santo te ostentarás santo, * e inocente con el inocente.
17:27 Con el sincero serás sincero, * y con el perverso serás como él merece.
17:28 Porque Tú salvarás al pueblo humilde, * y humillarás los ojos altaneros.
17:29 Y pues Tú, ¡oh Señor!, das la luz a mi antorcha, * esclarece, Dios mío, mis tinieblas.
17:30 Que con tu ayuda seré libertado de la tentación; * y al lado de mi Dios asaltaré toda muralla.
17:31 Irreprensible y puro es el proceder de mi Dios, acendradas al fuego sus promesas; * Él es el protector de cuantos ponen en Él su esperanza.
17:32 Porque ¿qué otro dios hay sino el Señor? * ¿O qué dios hay fuera de nuestro Dios?
17:33 El es el Dios que me ha revestido de fortaleza, * y ha hecho que mi conducta fuese sin mancilla;
17:34 Que ha dado a mis pies la ligereza de los ciervos, * y me ha colocado sobre las alturas.
17:35 Que adiestra mis manos para la pelea. * Tú eres, ¡oh Dios mío! el que fortaleciste mis brazos como arcos de bronce.
17:36 Y me has salvado con tu protección, * y me has amparado con tu diestra.
17:36 Tu disciplina me ha corregido en todo tiempo; * y esa misma disciplina tuya será mi enseñanza.
17:37 Me fuiste abriendo paso por doquiera que iba, * y no flaquearon mis pies.
17:38 Perseguiré a mis enemigos y los alcanzaré, * y no volveré atrás hasta cuando queden eternamente deshechos.
17:39 Los destrozaré, no podrán resistir; * caerán debajo de mis pies.
17:40 Porque Tú me revestiste de valor para el combate, * y derribaste a mis pies a los que contra mí se alzaban.
17:41 Hiciste volver las espaldas a mis enemigos delante de mí, * y desbarataste a los que me odian.
17:42 Clamaron; mas no había quién los salvase; * clamaron al Señor, y no los escuchó.
17:43 Los desmenuzaré como polvo que el viento esparce, * y los barreré como lodo de las plazas.
17:44 Tú, Dios mío, me librarás de las contradicciones del pueblo; * Tú me constituirás caudillo de las naciones.
17:45 Un pueblo a quien yo no conocía, se sometió a mi dominio; * apenas hubo oído mi voz, me rindió la obediencia.
17:46 Mis hijos se han vuelto como hijos bastardos, * me faltaron a la fidelidad; han caído en la vejez y caducado los hijos bastardos, y van tropezando fuera de sus sendas.
17:47 Viva el Señor, y bendito sea mil veces mi Dios; * y sea glorificado el Dios de mi salud.
17:48 Tú, oh Dios mío, que sales a vengarme, y sujetas a mi dominio las naciones; * Tú que me libraste de la saña de mis enemigos,
17:49 Me ensalzarás sobre los que se levantan contra mí; * me librarás del hombre inicuo.
17:50 Por tanto, yo te alabaré, oh Señor, entre las naciones, * y cantaré himnos a la gloria de tu Nombre;
17:51 A aquel que ha salvado maravillosamente a su rey, usa de misericordia, y colma de beneficios a su ungido David, * y la usará también con su descendencia hasta el fin de los siglos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. A ti he de amarte, ¡oh Señor!, que eres toda mi fortaleza.
℣. De ore leónis líbera me, Dómine.
℟. Et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
℣. Sálvame, Señor, de las fauces del león.
℟. A este pobre, de los cuernos del búfalo.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 4
Sermo sancti Leónis Papæ
Sermo 11 de Passióne Dómini
Desideráta nobis, dilectíssimi, et univérso optábilis mundo adest festívitas Domínicæ passiónis, quæ nos inter exsultatiónes spirituálium gaudiórum silére non pátitur. Quia etsi diffícile est, de eádem solemnitáte sǽpius digne aptéque dissérere: non est tamen líberum sacerdóti in tanto divínæ misericórdiæ sacraménto fidélibus pópulis subtráhere sermónis offícium: cum ipsa matéria ex eo quod est ineffábilis, fandi tríbuat facultátem: nec possit defícere quod dicátur, dum numquam potest satis esse quod dícitur. Succúmbat ergo humána infírmitas glóriæ Dei, et in explicándis opéribus misericórdiæ ejus, ímparem se semper invéniat. Laborémus sensu, hæreámus ingénio, deficiámus elóquio: bonum est ut nobis parum sit, quod étiam recte de Dómini majestáte sentímus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Conclúsit vias meas inimícus, insidiátor factus est mihi sicut leo in abscóndito, replévit et inebriávit me amaritúdine: deduxérunt in lacum mortis vitam meam, et posuérunt lápidem contra me.
* Vide, Dómine, iniquitátes illórum: et júdica causam ánimæ meæ, defénsor vitæ meæ.
℣. Factus sum in derísum omni pópulo meo, cánticum eórum tota die.
℟. Vide, Dómine, iniquitátes illórum: et júdica causam ánimæ meæ, defénsor vitæ meæ.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Dios Padre todopoderoso tenga piedad y misericordia de nosotros. Amén.

Lectura 4
Sermón de San León, Papa.
Sermón 11 de la Pasión del Señor.
En la festividad de la Pasión del Señor, tan deseada por nosotros y tan necesaria a todo el mundo, con los goces espirituales que nos comunica, no podemos permanecer en silencio. Es difícil hablar digna y convenientemente muchas veces sobre una misma solemnidad, pero el sacerdote debe predicar a los fieles, tan gran misterio de la divina misericordia. Materia tan inefable proporciona recursos para hablar; y nunca es suficiente lo que se diga, porque nunca se agotará el asunto que se trata. Humíllese la debilidad humana ante la gloria de Dios, y confiese que es siempre insuficiente para exponer las obras de su misericordia. Esfuércese nuestra inteligencia, permanezca en suspenso nuestro espíritu, y deficiente nuestra expresión. Tan pequeñas son nuestras ideas más elevadas acerca de la majestad del Señor.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Mi enemigo cerró mis caminos, mi adversario se ha hecho como un león que acecha, y me ha llenado de amargura; se esforzaron para darme la muerte, y cerraron mis pasos.
* Señor, atiende a sus iniquidades, y juzga la causa de mi alma, defensor mío.
℣. He sido el escarnio de todo el pueblo, y de mí se han mofado todo el día.
℟. Señor, atiende a sus iniquidades, y juzga la causa de mi alma, defensor mío.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 5
Dicénte enim prophéta: Quǽrite Dóminum, et confirmámini, quǽrite fáciem ejus semper: némini præsuméndum est, quod totum quod quærit, invenérit, ne désinat propinquáre, qui cessárit accédere. Quid autem inter ómnia ópera Dei, in quibus humánæ admiratiónis fatigátur inténtio, ita contemplatiónem mentis nostræ et obléctat et súperat, sicut pássio Salvatóris? Qui ut humánum genus vínculis mortíferæ prævaricatiónis absólveret, et sæviénti diábolo poténtiam suæ majestátis occúluit, et infirmitátem nostræ humilitátis objécit. Si enim crudélis et supérbus inimícus consílium misericórdiæ Dei nosse potuísset, Judæórum ánimos mansuetúdine pótius temperáre, quam injústis ódiis studuísset accéndere: ne ómnium captivórum amítteret servitútem, dum nihil sibi debéntis perséquitur libertátem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam: ne avértas fáciem tuam a me:
* Quóniam tríbulor, exáudi me, Dómine, Deus meus.
℣. Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: propter inimícos meos éripe me.
℟. Quóniam tríbulor, exáudi me, Dómine, Deus meus.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Cristo nos conceda el gozo de la vida eterna. Amén.

Lectura 5
Al decir el Profeta: “Buscad al Señor, y esforzaos, buscad siempre su rostro”, nadie presuma haber hallado todo lo que busca; no sea que deje de acercarse a Él si deja de encaminarse hacia Él. Entre todas las obras de Dios ante las que desfallece la admiración humana, ¿hay otra que conmueva nuestro espíritu y sea superior a las fuerzas de la inteligencia como la pasión del Salvador? Para librar al linaje humano de la esclavitud de la mortal prevaricación, ocultó la potencia de su majestad al furor del diablo, y no le opuso más que la flaqueza de nuestra debilidad. Si aquel enemigo cruel y soberbio hubiese conocido el designio de la misericordia de Dios, habría inspirado sentimientos de mansedumbre en los judíos antes que odios injustos, a fin de no perder el dominio de sus esclavos, persiguiendo la libertad de aquel que nada le debía.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Sálvame, oh Dios, porque me han llegado las aguas hasta el alma; no apartes tu rostro de mí;
* Puesto que estoy atribulado, óyeme, Señor, Dios mío.
℣. Atiende a mi alma y líbrala; sálvame a causa de mis enemigos.
℟. Puesto que estoy atribulado, óyeme, Señor, Dios mío.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 6
Feféllit ergo illum malígnitas sua, íntulit supplícium Fílio Dei, quod cunctis fíliis hóminum in remédium verterétur. Fudit sánguinem justum, qui reconciliándo mundo et prétium esset, et póculum. Suscépit Dóminus, quod secúndum propósitum suæ voluntátis elégit. Admísit in se ímpias manus furéntium: quæ dum próprio incúmbunt scéleri, famulátæ sunt Redemptóri. Cujus étiam circa interfectóres suos tanta erat pietátis afféctio, ut de cruce súpplicans Patri, non se vindicári, sed illis postuláret ignósci.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Noli esse mihi, Dómine, aliénus: parce mihi in die mala: confundántur omnes qui me persequúntur,
* Et non confúndar ego.
℣. Confundántur omnes inimíci mei, qui quærunt ánimam meam.
℟. Et non confúndar ego.
Gloria omittitur
℟. Noli esse mihi, Dómine, aliénus: parce mihi in die mala: confundántur omnes qui me persequúntur, * Et non confúndar ego.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Dios encienda en nuestros corazones el fuego de su amor. Amén.

Lectura 6
Su malignidad le engañó; infirió al Hijo de Dios un suplicio que redundaría en remedio de los hombres. Derramó la sangre inocente, que sería la reconciliación del mundo y nuestra bebida. El Señor sufrió lo que había elegido según los designios de su voluntad. Se puso en manos de sus enfurecidos enemigos, que, al dejarse arrastrar por su propia maldad, se hicieron servidores del Redentor. Era tanta la ternura de su amor en favor de los que le crucificaban, que estando en la Cruz suplicaba a su Padre que los perdonase.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Señor, no quieras tratarme como extraño; perdóname en el día malo; sean confundidos cuantos me persiguen.
* Y no sea yo confundido,
℣. Todos mis enemigos que buscan mi alma, sean confundidos.
℟. Y no sea yo confundido.
sin Gloria
℟. Señor, no quieras tratarme como extraño; perdóname en el día malo; sean confundidos cuantos me persiguen. * Y no sea yo confundido.
Nocturn III.
Ant. Non sunt loquélæ.
Psalmus 18 [16]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio ejus:
18:7 Et occúrsus ejus usque ad summum ejus: * nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adjútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Non sunt loquélæ neque sermónes quorum non audiántur voces eórum.
Nocturn III.
Ant. A toda la tierra alcanza su pregón.
Salmo 18 [16]
18:2 El cielo proclama la gloria de Dios, * el firmamento pregona la obra de sus manos:
18:3 El día al día le pasa el mensaje, * la noche a la noche se lo susurra.
18:4 Sin que hablen, sin que pronuncien, * sin que resuene su voz,
18:5 A toda la tierra alcanza su pregón * y hasta los límites del orbe su lenguaje.
18:6 Allí le ha puesto su tienda al sol: * él sale como el esposo de su alcoba,
18:6 Contento como un héroe, a recorrer su camino. * Asoma por un extremo del cielo,
18:7 Y su órbita llega al otro extremo: * nada se libra de su calor.
18:8 La ley del Señor es perfecta y es descanso del alma; * el precepto del Señor es fiel e instruye al ignorante;
18:9 Los mandatos del Señor son rectos y alegran el corazón; * la norma del Señor es límpida y da luz a los ojos;
18:10 La voluntad del Señor es pura y eternamente estable; * los mandamientos del Señor son verdaderos y enteramente justos;
18:11 Más preciosos que el oro, más que el oro fino; * más dulces que la miel de un panal que destila.
18:12 Aunque tu siervo vigila * para guardarlos con cuidado,
18:13 ¿Quién conoce sus faltas? * Absuélveme de lo que se me oculta.
18:14 Preserva a tu siervo de la arrogancia, para que no me domine: así quedaré libre * e inocente del gran pecado.
18:15 Que te agraden las palabras de mi boca, * y llegue a tu presencia el meditar de mi corazón,
18:15 Señor, roca mía, * redentor mío.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. A toda la tierra alcanza su pregón y hasta los límites del orbe su lenguaje.
Ant. Exáudiat.
Psalmus 19 [17]
19:2 Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis: * prótegat te nomen Dei Jacob.
19:3 Mittat tibi auxílium de sancto: * et de Sion tueátur te.
19:4 Memor sit omnis sacrifícii tui: * et holocáustum tuum pingue fiat.
19:5 Tríbuat tibi secúndum cor tuum: * et omne consílium tuum confírmet.
19:6 Lætábimur in salutári tuo: * et in nómine Dei nostri magnificábimur.
19:7 Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas: * nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus Christum suum.
19:7 Exáudiet illum de cælo sancto suo: * in potentátibus salus déxteræ ejus.
19:8 Hi in cúrribus, et hi in equis: * nos autem in nómine Dómini, Dei nostri invocábimus.
19:9 Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt: * nos autem surréximus et erécti sumus.
19:10 Dómine, salvum fac regem: * et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis.
Ant. Que te oiga.
Salmo 19 [17]
19:2 Que te oiga el Señor el día de la tribulación; * que te defienda el Nombre del Dios de Jacob.
19:3 Que te envíe socorro desde el santuario, * y sea tu firme apoyo desde Sion.
19:4 Tenga presente todos tus sacrificios, * y le sea gratísimo tu holocausto.
19:5 Que te conceda lo que desea tu corazón, * y cumpla todos tus designios.
19:6 Nosotros nos alegraremos por tu salud * y nos gloriaremos en el Nombre de nuestro Dios.
19:7 Otorgue el Señor todas tus peticiones. * Ahora veo que el Señor ha puesto a salvo a su ungido.
19:7 Él le oirá desde el cielo, que es su santuario, * en su poderosa diestra está la salvación.
19:8 Unos confían en sus carros, otros en sus caballos; * mas nosotros invocaremos el Nombre del Señor nuestro Dios.
19:9 Ellos se hallaron envueltos en los lazos y cayeron; * pero nosotros nos mantenemos erguidos y estamos llenos de vigor.
19:10 ¡Oh Señor!, salva al rey, * y óyenos el día en que te invoquemos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Que te oiga el Señor el día de la tribulación.
Ant. Dómine.
Psalmus 20 [18]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis ejus tribuísti ei: * et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória ejus in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
Ant. Oh, Señor.
Salmo 20 [18]
20:2 Oh, Señor, en tu gran poder hallará el rey su alegría, * y saltará de extremado gozo por la salvación que le has enviado.
20:3 Tú le has cumplido el deseo de su corazón, * y no has frustrado los ruegos que formaron sus labios.
20:4 Antes, te has anticipado a él con bendiciones amorosas; * le pusiste sobre la cabeza una corona de piedras preciosas.
20:5 Te pidió vida, * y Tú le has concedido alargar sus días por los siglos de los siglos.
20:6 Grande es su gloria por la salvación que le has dado. * Aún le revistarás de una gloria y esplendor mucho más grande.
20:7 Porque Tú harás que él sea bendición eterna; * lo colmarás de gozo con sólo mostrarle tu rostro.
20:8 Por cuanto el rey tiene puesta su confianza en el Señor; * por lo mismo descansará inmóvil en la misericordia del Altísimo.
20:9 Alcance tu poderosa mano a todos tus enemigos; * descargue tu diestra sobre todos los que te aborrecen.
20:10 Mostrándoles tu rostro, harás de ellos como un horno encendido. * Airado el Señor los pondrá en consternación, y el fuego los devorará.
20:11 Extirparás su descendencia de la faz de la tierra, * y quitarás su raza de entre los hijos de los hombres.
20:12 Porque urdieron contra ti maldades; * forjaron designios que no pudieron ejecutar.
20:13 Tú los pondrás en fuga, * y tendrás aparejadas contra ellos, las flechas de tu arco.
20:14 Ensálzate, Señor, con tu poder infinito; * que nosotros celebraremos con cánticos e himnos tus maravillas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Oh, Señor, en tu gran poder hallará el rey su alegría.
℣. Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam.
℟. Et cum viris sánguinum vitam meam.
℣. No arrebates mi alma con los pecadores.
℟. Ni mi vida con los sanguinarios.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. El Señor omnipotente y misericordioso desate las cadenas de nuestros pecados. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 21:1-9
In illo témpore: Cum appropinquásset Jesus Jerosólymis, et venísset Béthphage ad montem Olivéti: tunc misit duos discípulos, dicens eis. Et réliqua.

Homilía sancti Ambrósii Epíscopi
Liber 9 in Lucam
Pulchre relíctis Judǽis, habitatúrus in afféctibus géntium, templum Dóminus ascéndit. Hoc enim templum est verum, in quo non in líttera, sed in spíritu Dóminus adorátur. Hoc Dei templum est, quod fídei séries, non lápidum structúra fundávit. Deserúntur ergo qui óderant: eligúntur qui amatúri erant. Et ídeo ad montem venit Olivéti, ut novéllas óleas in sublími virtúte plantáret, quarum mater est illa, quæ sursum est, Jerúsalem. In hoc monte est ille cæléstis agrícola: ut plantáti omnes in domo Dei, possint virítim dícere: Ego autem sicut olíva fructífera in domo Dómini.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dóminus mecum est tamquam bellátor fortis: proptérea persecúti sunt me, et intellégere non potuérunt: Dómine, probas renes et corda:
* Tibi revelávi causam meam.
℣. Vidísti, Dómine, iniquitátes eórum advérsum me: júdica judícium meum.
℟. Tibi revelávi causam meam.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén.

Lectura 7
Lectura del santo Evangelio según San Mateo
Mt 21:1-9
En aquel tiempo: Acercándose Jesús a Jerusalén y llegando a Betfagé al pie del monte de los Olivos, envió a dos de sus discípulos, diciéndoles. Y lo que sigue.

Homilía de San Ambrosio, Obispo.
Libro 9 sobre San Lucas.
Sube al templo tras dejar a los judíos, aquel Señor que debía habitar en los corazones de los gentiles. El verdadero templo es aquel en el cual el Señor es adorado en espíritu; que está constituido por el encadenamiento de las verdades de la fe. El Señor abandona a los que le odiaban, y escoge a los que debían amarle. Sube al monte de los Olivos, para plantar con su virtud divina estos noveles retoños de olivo que tienen por madre la Jerusalén espiritual. En este monte está Él, celeste agricultor, para que cuantos se hallan plantados en la casa de Dios, puedan decir: “Yo soy como olivo fructífero que está en la casa del Señor”.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor, como guerrero valeroso, está conmigo; por esto me han perseguido, y no lo pudieron comprender; Señor, Tú eres el que examinas lo más íntimo de nosotros y los corazones.
* A ti he revelado mi causa.
℣. Tú, Señor, viste sus iniquidades contra mí; juzga mi causa.
℟. A ti he revelado mi causa.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 8
Et fortásse ipse mons Christus est. Quis enim álius tales fructus ferret oleárum, non curvescéntium ubertáte baccárum, sed spíritus plenitúdine géntium fœcundárum? Ipse est per quem ascéndimus, et ad quem ascéndimus. Ipse est jánua, ipse est via, qui aperítur, et qui áperit: qui pulsátur ab ingrediéntibus, et ab eméritis adorátur. Ergo in castéllo erat, et ligátus erat pullus cum ásina: non póterat solvi nisi jussu Dómini. Solvit eum manus apostólica. Talis actus, talis vita, talis grátia. Esto talis et tu, ut possis ligátos sólvere.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dixérunt ímpii apud se, non recte cogitántes: Circumveniámus justum, quóniam contrárius est opéribus nostris: promíttit se sciéntiam Dei habére, Fílium Dei se nóminat, et gloriátur patrem se habére Deum:
* Videámus si sermónes illíus veri sunt: et si est vere Fílius Dei, líberet eum de mánibus nostris: morte turpíssima condemnémus eum.
℣. Tamquam nugáces æstimáti sumus ab illo, et ábstinet se a viis nostris tamquam ab immundítiis: et præfert novíssima justórum.
℟. Videámus si sermónes illíus veri sunt: et si est vere Fílius Dei, líberet eum de mánibus nostris: morte turpíssima condemnémus eum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la ayuda de Dios nos acompañe siempre. Amén.

Lectura 8
Aquel monte significa a Cristo. ¿Quién, sino Él, producirá tales olivos que no se doblegan bajo la abundancia de los frutos, sino que demuestran su fecundidad comunicando a las naciones la gracia del Espíritu Santo? Él es aquel por quien subimos y hacia quien subimos. Es el camino; es la puerta que se abre y quien la abre; donde llaman los que quieren entrar, y el Dios a quien adoran los que merecen entrar. Estaba Jesús en un pueblo, y había allí un pollino atado junto a su madre, y solo podía ser desatado por orden del Señor. Lo desata un Apóstol. Tales son los actos, tal la vida, tal la gracia. Sed vosotros tales que libréis a los ligados.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Los impíos dijeron dentro de sí mismos, no pensando rectamente: Busquemos cómo perder al justo, ya que es contrario a nuestras obras; se jacta de poseer la ciencia de Dios, se da el nombre de Hijo de Dios, y se gloría de tener a Dios por Padre.
* Veamos si sus discursos son verdaderos, y si verdaderamente es Hijo de Dios, que le libre de nuestras manos; condenémosle a una muerte la más ignominiosa.
℣. Como insensatos hemos sido reputados por Él, y no sigue nuestros caminos como si fueran llenos de maldad; y prefiere el fin de los justos.
℟. Veamos si sus discursos son verdaderos, y si verdaderamente es Hijo de Dios, que le libre de nuestras manos; condenémosle a una muerte la más ignominiosa.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 9
Nunc considerémus qui fúerint illi, qui erróre detécto, de paradíso ejécti, in castéllum sint relegáti. Et vides, quemádmodum quos mors expúlerat, vita revocáverit. Et ídeo secúndum Matthǽum, et ásinam et pullum légimus: ut quia in duóbus homínibus utérque fúerat sexus expúlsus, in duóbus animálibus sexus utérque revocétur. Ergo illic in ásina matre quasi Hevam figurávit erróris: hic autem in pullo generalitátem pópuli Gentílis expréssit: et ídeo pullo sedétur ásinæ. Et bene, in quo nemo sedit: quia nullus, ántequam Christus, natiónum pópulos vocávit ad Ecclésiam. Dénique secúndum Marcum sic habes: Quem nemo adhuc sedit hóminum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Circumdedérunt me viri mendáces: sine causa flagéllis cecidérunt me:
* Sed tu, Dómine defénsor, víndica me.
℣. Quóniam tribulátio próxima est, et non est qui ádjuvet.
℟. Sed tu, Dómine defénsor, víndica me.
Gloria omittitur
℟. Circumdedérunt me viri mendáces: sine causa flagéllis cecidérunt me: * Sed tu, Dómine defénsor, víndica me.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los ciudadanos del cielo. Amén.

Lectura 9
Consideremos quiénes, convencidos de pecado, fueron arrojados del paraíso a un lugar vulgar, comparable a ese pueblo. Ved cómo la Vida llama a los que la muerte había desterrado. Leemos en San Mateo que el Hijo de Dios envió a que desatasen el pollino y el asna; como ambos sexos habían sido arrojados del paraíso, quiso dar a entender, por estos dos animales, que venía a llamar a ambos sexos. El asna significaba a Eva culpable, y el pollino, el pueblo gentil; por esto se sentó el Salvador sobre el pollino, hijo del asna. Antes de Cristo nadie había llamado los pueblos gentiles a la Iglesia. Leemos en San Marcos: “Sobre el cual ningún hombre se había aún sentado”.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Me cercaron hombres mentirosos; sin causa me azotaron;
* Mas Tú, Señor, que eres mi defensor, véngame,
℣. Ya que la tribulación está cercana, y no hay quien me ayude.
℟. Mas Tú, Señor, que eres mi defensor, véngame.
sin Gloria
℟. Me cercaron hombres mentirosos; sin causa me azotaron; * Mas Tú, Señor, que eres mi defensor, véngame.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui humáno géneri, ad imitándum humilitátis exémplum, Salvatórem nostrum carnem súmere, et crucem subíre fecísti: concéde propítius; ut et patiéntiæ ipsíus habére documénta, et resurrectiónis consórtia mereámur.
Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio del Tiempo}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Dios todopoderoso y eterno. Por voluntad tuya, nuestro Salvador se hizo hombre y murió en la cruz, para que imitáramos su ejemplo de humildad. Te pedimos la gracia de guardar las enseñanzas de su pasión, y así tener parte un día en su resurrección gloriosa.
Por el mismo Señor Nuestro Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help